Ο Ιπποκράτης έλεγε ότι κάθε νόσος ξεκινά πρώτα από την ψυχή και μετά καταλήγει στο σώμα. Και πριν αποφασίσουμε ποια θεραπεία θα ακολουθήσουμε για το σώμα, πρέπει πρώτα να έχουμε θεραπεύσει το τραύμα της ψυχής.
Το γεγονός ότι οι αναμνήσεις μας επηρεάζουν άμεσα την υγεία, αποτελεί τη βάση της ψυχολογίας για περισσότερο από εκατό χρόνια.
Αυτή η ιδέα άρχισε να επικυρώνεται επιστημονικά, όταν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, νέοι στρατιώτες παρουσίαζαν τραύματα χωρίς να έχουν τραυματιστεί πραγματικά σωματικά. Το ονόμασαν shell-shock. Τότε συνειδητοποίησαν πως αυτό που υπάρχει στο μυαλό, έχει τη δύναμη να σε αρρωστήσει.
Για πολλά χρόνια η επιστήμη πίστευε πως οι μνήμες αποθηκεύονται στον εγκέφαλο. Όμως η πραγματική αποθήκη δε βρίσκεται σ’ αυτόν, αλλά σε όλα τα κύτταρα του σώματος. Η απόδειξη δόθηκε με τη μεταμόσχευση οργάνων. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι που δέχτηκαν μοσχεύματα, άρχισαν να έχουν σκέψεις, αισθήματα, όνειρα ακόμα και διατροφικές συνήθειες του δότη.
Κυτταρική μνήμη, το κλειδί της Ίασης
Το Institute of Heart Math που πρωτοπορεί στις εναλλακτικές έρευνες, διαπίστωσε κατά τη διεξαγωγή ενός πειράματος ότι η οργή ή οι χαρούμενες σκέψεις, κατέστρεφαν ή θεράπευαν αντίστοιχα το ανθρώπινο DNA που βρισκόταν υπό μελέτη σ’ έναν εργαστηριακό σωλήνα.Με απλά λόγια, το είδος των αναμνήσεων που οι κυτταρικές μνήμες περιέχουν καθορίζει την αρρώστια ή την υγεία μας. Όταν αυτές οι κυτταρικές μνήμες είναι καλές, μπορούμε να ζούμε σε μια κατάσταση πλήρους υγείας και ισορροπίας, ακόμα κι αν οι συνθήκες του περιβάλλοντος είναι δύσκολες.
Άλλη μια ενδιαφέρουσα έρευνα του Παν/μίου Καλιφόρνιας, ανακάλυψε πως οι χρόνιοι πόνοι και άλλες ασθένειες στα παιδιά μπορεί να οφείλονται στο άγχος των γονιών τους.
Το stress των γονιών δημιουργεί επιβλαβείς κυτταρικές μνήμες, οι οποίες εκδηλώνονται ως stress στα παιδιά.
Τι συμβαίνει στο κύτταρο όταν το stress είναι βαθύ και διαρκεί:
1) Το κύτταρο δεν προσλαμβάνει θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο.
2) Δεν προσλαμβάνει λιπαρές ουσίες.
3) Δεν αποβάλλει περιττές ουσίες και τοξίνες
Κατά συνέπεια:
Δημιουργείται τοξικό περιβάλλον μέσα στο κύτταρο, το οποίο εμποδίζει την ανάπτυξη και ανανέωσή του. Παρεμποδίζεται η ροή του αίματος στα εσωτερικά όργανα καθώς και οι διανοητικές λειτουργίες.
Αυτές οι δυσκολίες διαβίωσης του κυττάρου, εάν συνεχιστούν, οδηγούν σε ασθένεια. Αντίθετα, τα κύτταρα τα οποία παραμένουν ανοιχτά στις διεργασίες τους, και θεραπεύονται φυσιολογικά (αυτοΐαση), και ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα, και είναι απρόσβλητα από την αρρώστια.
Πότε χρειάζεται να ενισχυθεί το σύστημα αυτοΐασης του οργανισμού;
Πολλές φορές ο νους μας χτίζει τείχη γύρω από ορισμένες συνειδητές ή και απωθημένες αναμνήσεις, για να μην αισθανθούμε πόνο, αντιμετωπίζοντας παρόμοια κατάσταση. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, εμποδίζει το σύστημα αυτοΐασης να θεραπεύσει αυτές τις καταστροφικές μνήμες, αναμνήσεις.
Σ’ αυτή την περίπτωση βοηθάει η Κλινική Υπνοθεραπεία και ο Πνευματικός Καθαρισμός.
Πώς δημιουργούνται οι αναμνήσεις;
Σύμφωνα με τον Dr. Ben Johnson, υπάρχουν τρεις τύποι αναμνήσεων καταχωρημένες στον σκληρό μας δίσκο:
1) Οι κληρονομημένες αναμνήσεις που είναι ενσωματωμένες στο DNA κάθε κυττάρου.
Όταν ένα ωάριο και ένα σπερματοζωάριο γονιμοποιούνται για να δημιουργήσουν το έμβρυο, κληρονομεί –μαζί με τα φυσικά χαρακτηριστικά– και τις κυτταρικές μνήμες των γονιών του.
Κι όχι μόνο τις δικές τους αλλά και αυτές που έχουν κληρονομήσει οι ίδιοι απ’ τις δικές τους οικογένειες.
Συχνά σ’ ένα πεντάχρονο παιδάκι αναγνωρίζουμε όχι μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά και στοιχεία του χαρακτήρα από έναν παππού, μια γιαγιά ή έναν θείο.
2) Οι προ-λογικές αναμνήσεις.
Μέχρι περίπου την ηλικία των έξι ετών, ο εγκέφαλος λειτουργεί στην κατάσταση όπου εκπέμπει κύματα Δέλτα-Θήτα. Αυτό σημαίνει πως όλες οι εμπειρίες μας καταγράφονται απευθείας στον «σκληρό μας δίσκο», χωρίς να φιλτραριστούν πριν από τη λογική και την κριτική σκέψη που αναπτύσσουμε αργότερα.
3) Οι τραυματικές αναμνήσεις.
Σ’ αυτές μπορεί να περιλαμβάνονται όχι μόνο πολύ σοβαρά γεγονότα, όπως η κακοποίηση, αλλά και πολύ πιο ήπια, όπως η αδιαφορία ή η απαξίωση των ικανοτήτων του παιδιού.
Όταν μια τραυματική εμπειρία ενεργοποιείται, η λογική σκέψη παραγκωνίζεται και αναλαμβάνει το υποσυνείδητο δημιουργώντας άγχος στο σώμα προκειμένου να δράσει και να προστατευτεί.
Αυτές όλες οι αναμνήσεις κτίζουν ένα σύστημα πεποιθήσεων που λειτουργεί σαν προστατευτικό πρόγραμμα.
Δηλαδή, το μυαλό χρησιμοποιεί αυτές τις αναμνήσεις σαν μηχανισμό άμυνας για να προστατέψει το μωρό ώστε να επιβιώσει και να καταφέρει να γίνει ενήλικας.
Κάθε φορά που μια απ’ αυτές τις αναμνήσεις ενεργοποιείται από τις τωρινές συνθήκες, ο μηχανισμός άμυνας προκαλεί άγχος στο σώμα προκειμένου να το θέσει σε θέση μάχης και να κάνει οτιδήποτε χρειάζεται για να επιζήσει.
Έτσι, ως ενήλικες πλέον, αν το σύστημα πεποιθήσεων που νομίζουμε ότι έχουμε δεν μας πηγαίνει εκεί που θέλουμε, αν σαμποτάρουμε τον εαυτό μας για ανεξήγητους λόγους, αν φαινόμαστε συνεχώς «άτυχοι», αν αντιμετωπίζουμε προβλήματα υγείας, σχέσεων, επαγγελματικά κλπ., αν εν ολίγοις καταλήγουμε να ζούμε μια ζωή που δε μας αρέσει, είναι γιατί το αυτοματοποιημένο anti-virus πρόγραμμα που έχουμε ενσωματωμένο ενεργοποιείται και αντιδρά σ’ έναν παλιό πόνο που νιώσαμε ή εμπειρία που ζήσαμε, όταν η αρχική ανάμνηση δημιουργήθηκε.
Μέσα στον ανθρώπινο υπολογιστή καταγράφεται, η μορφή των αναμνήσεων με ενεργειακή δόνηση. Μόνο με μια άλλη ενεργειακή δόνηση θα επέλθει θεραπεία των αποτελεσμάτων,τα γεγονότα απλά θα παραμένουν στο υποσυνείδητο ανενεργά.
«Η χημεία του σώματος ελέγχεται από τα κβαντικά κυτταρικά πεδία» καθηγητής Μαρεϊ-Μαν, κάτοχος Νομπελ –ΗΠΑ.
«Οι ασθένειες πρέπει να διαγιγνώσκονται και να προλαμβάνονται μέσω αξιολόγησης του ενεργειακού πεδίου» Δρ.Τζορζ Κραις
Νίκος Γ. Δαφόπουλος – Σύμβουλος Ορθού Τρόπου Ζωής & Διατροφής, Διπλωματούχος του Κέντρου Έρευνας CE.RE.D.OR -«Vie et Action» Γαλλίας.
