Η φιλοσοφία των ομάδων αυτών (Κύκλοι των Ένδον) στηρίζεται στη διδασκαλία του Στέλιου Αττεσλή, του επονομαζόμενου και «Μάγου του Στρόβολου», ενός χαρισματικού, άκρως πνευματικού ανθρώπου, ο οποίος ενσυνείδητα έταξε εαυτόν του στην υπηρεσία των αναγκών των συνανθρώπων του και υπήρξε με τη ζωή του παράδειγμα ανιδιοτέλειας, λιτότητας και κατανόησης.
Ο ίδιος δεν συσχέτιζε τη διδασκαλία του με καμία συγκεκριμένη παράδοση. Ξεκαθάριζε πως αποτελούσε έναν φορέα της διδασκαλίας εκπορευόμενης από τον αόρατο κόσμο και ο ίδιος λειτουργούσε ως δίαυλος αναμετάδοσης ανώτερων πνευματικών μηνυμάτων και εντολών. Με αυτήν την ξεχωριστή ιδιότητά του έδινε τη δυνατότητα σε μία συγκεκριμένη οντότητα του Αοράτου να εκφράζεται, όποτε χρειαζόταν, μέσα από τη δική του φωνή.
Ο Αττεσλής, ήδη από μικρό παιδί, διαισθανόταν πως του συνέβαινε κάτι πολύ ιδιαίτερο και σημαντικό, αφού, όταν ήταν περίπου 6 ετών, είχε βιώσει ένα συγκλονιστικό περιστατικό, που έμελλε να σηματοδοτήσει ολόκληρη τη ζωή του. Τότε, λοιπόν, μπροστά στα έκπληκτα μάτια συμμαθητών και δασκάλων του, παρακινούμενος από μια εσωτερική φωνή, έθεσε τα χέρια του πάνω στο πληγωμένο γόνατο ενός συνομήλικού του παιδιού κι ευθύς αμέσως τοα ανοιχτό τραύμα του επουλώθηκε. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησε πως σκοπός της παρουσίας του στη Γη ήταν να διαδραματίσει το δύσκολο και ευαίσθητο ρόλο του θεραπευτή. Χωρίς να είναι δάσκαλος κάποιας πρωτοφανούς διδασκαλίας, εν τούτοις δίνοντας ένα θεωρητικό υπόβαθρο στις πρακτικές του, σχηματοποίησε μια μικρή σε έκταση διδασκαλία, ικανή, όμως, να βοηθήσει όσους ασχολούνται στον τομέα της θεραπευτικής, προκειμένου να εργάζονται με έναν τρόπο πιο συνειδητό, σωστότερο και πλέον αποτελεσματικό.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είχε λάβει από τον κόσμο του Αοράτου εντολή να αντιμετωπίσει ο ίδιος το θέμα του ανθρώπινου πόνου. Κι έτσι, διαμέσου του, το Αόρατο προσπάθησε να δημιουργήσει άτομα ικανά να αντιμετωπίζουν όχι μόνον το σωματικό, αλλά και τον ψυχικό και πνευματικό πόνο ατόμων ή ομάδων ή και του συνόλου της ανθρωπότητας. Στόχος της διδασκαλίας του Αττεσλή είναι να μπορεί κάθε άνθρωπος να ανακαλύπτει τις εσωτερικές δυνατότητες χειρισμού των νόμων που επικρατούν στο Αόρατο, ώστε να εγκαθιστά μέσα του μια κατάσταση καλής σωματικής, ψυχικής και πνευματικής υγείας, να είναι πάντοτε έτοιμος και πρόθυμος να βοηθά οποιονδήποτε άλλον του το ζητά, να εργάζεται με ζήλο προς την κατεύθυνση υλοποίησης της γενικότερης ψυχοπνευματικής εξυγίανσης του περιβάλλοντός μας κι ακόμη, επαναφέροντας στη συνείδησή του τις σημαντικές εσωτερικές καταστάσεις, να μπορεί να καθαρίσει το ρύπο απ’ τον καθρέφτη της ψυχής, ώστε να αναδειχτεί η απαστράπτουσα στιλπνή επιφάνεια και να δει μέσα της τον πραγματικό εαυτό του.
Υπάρχουν δύο τρόποι, προκειμένου κάποιος να μελετήσει σε βάθος και να βιώσει το φιλοσοφικό και συγχρόνως απολύτως πρακτικό σύστημα που ακολουθούν οι «Κύκλοι των Ένδον». Ο πρώτος υλοποιείται τη στιγμή που ο συγκεκριμένος άνθρωπος εντάσσει μέσα στη καθημερινότητα της ύπαρξής του, ως προσωπική του ανάγκη, τη διάθεση να προσφέρεται – και όχι μόνο να προσφέρει – υπέρ των άλλων. Ο δεύτερος τρόπος, επόμενο στάδιο προσφοράς, είναι να μεταδίδει σε ένα καινούριο κύκλο ανθρώπων τη διδασκαλία του Αττεσλή, ώστε να μπορεί και ένας νεοεισερχόμενος, χρησιμοποιώντας την, να γίνει πρώτα χρήσιμος για τον εαυτό του κι έπειτα για τους άλλους. Βασική προϋπόθεση λειτουργίας των διαφόρων σχηματισμένων κύκλων «Έρευνας της Αλήθειας», είναι να μην αναμιγνύεται ο ένας κύκλος με τον άλλον, ακριβώς επειδή ο καθένας έχει το δικό του ρυθμό και είναι προορισμένος, από τη δική του ταυτότητα της ενιαίας δονητικότητας του κύκλου, να επιτελεί σε έναν τόπο κάποιο έργο, με το έναν ή τον άλλον τρόπο. Σε ό,τι αφορά, γενικώς, τις Σχολές και τα Τάγματα στη παγκόσμια πραγματικότητα, είναι δεδομένο ότι υπήρξαν πάντοτε και θα συνεχίσουν να υπάρχουν ως θετική έκφραση εκείνων των αόρατων κύκλων, οι οποίοι κατά τακτά χρονικά διαστήματα σπεύδουν να αντιμετωπίσουν την πλάνη και τα εξ αυτής προβλήματα ανάμεσα στους ανθρώπους.
Άλλωστε, κάθε ομάδα μεταφυσικής έρευνας και δράσης, στο μέτρο των δυνατοτήτων της υπηρετεί ή συμβάλλει στον ιερό σκοπό για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Βεβαίως, ανέκαθεν οι άνθρωποι είχαν ανάγκη την Ανώτερη Γνώση. Όμως, αυτές οι ομάδες του ορατού κόσμου, εξαιτίας της ανθρώπινης ατέλειας, με το πέρασμα του χρόνου αποκόπτονται από τη Πηγή της Γνώσης, τη λησμονούν, και γι’ αυτό πάντα θα υπάρχουν, συγχρόνως, τάγματα ζωντανά, με ανοιχτό – ενεργό – τον αόρατο κύκλο στα ψυχοπνευματικά πεδία, και τάγματα νεκρά, που έχουν πάψει, πλέον, να δρουν κατ’ έμπνευση του Ουρανού.
(Από: «Εσωτερικές Σχολές και Μυητικά Τάγματα»,
Ντίνος Αναγνωστόπουλος, Μύστης της διδασκαλίας του Αττεσλή)
